Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

H εκδήλωση για τα μεταλλεία χρυσού στο Greenwave festival και ο σύγχρονος Νέρωνας.

Παρ΄όλη τη βροχή που έπεφτε ασταμάτητα απ' το πρωί στην Θεσσαλονίκη, έγινε τελικά η εκδήλωση για τα μεταλλεία χρυσού στο  Greenwave festival (Φεστιβάλ των Οικολογικών Οργανώσεων) . Παραβρέθηκαν και μίλησαν για τα αντίστοιχα με την Ελλάδα προβλήματα
στις χώρες τους, οικολόγοι από την Βουλγαρία και την Ρουμανία, καθώς και εκπρόσωποι από τις επιτροπές αγώνα της Χαλκιδικής και της Κομοτηνής. Το εντυπωσιακό ήταν ότι αν δεν ήξερες, δεν καταλάβαινες για ποια χώρα κάθε φορά γινόταν η παρουσίαση, γιατί τα προβλήματα και οι μέθοδοι από την πλευρά των μεταλλευτικών εταιριών ήταν πανομοιότυπα. Διεφθαρμένοι υπουργοί, διαπλοκή χρήματος και πολιτικής, αγαστή συνεργασία μεταξύ κράτους και εταιριών σε όλους τους τομείς και σε όλα τα επίπεδα, ενάντια στην  θέληση των κατοίκων και με χρησιμοποίηση παράλογης βίας. Ο Βούλγαρος  ανέφερε ότι στην περιοχή που συμμετέχει, έγινε δημοψήφισμα από τον ίδιο τον Δήμο, η συμμετοχή του κόσμου ήταν 80% και το αποτέλεσμα  συντριπτικό κατά με ποσοστό 95%. Ομοιότητα δηλαδή και στην αντίθεση των κατοίκων που αργά ή γρήγορα, καταλαβαίνουν τις τραγικές συνέπειες μιας τέτοιας επέλασης των μεταλλευτικών εταιριών. Σε όλες τις περιπτώσεις που ακούστηκαν, οι Δήμοι όλοι ήταν στο πλευρό των κατοίκων και συμμετείχαν σε όλες τις διαδικασίες και δράσεις, από τις κινητοποιήσεις μέχρι τον νομικό αγώνα. Στο εξωτερικό και στην Ελλάδα μόνο μία είναι η εξαίρεση Δήμου που αντί να συστρατευθεί με τους κατοίκους και να αντιπαλέψει την ολική καταστροφή του τόπου, συνεργάζεται και βοηθάει λυσσασμένα και με όλους τους αθέμιτους τρόπους στο να γίνει καλύτερα αυτή η καταστροφή. Μόνο ένας τρελός θα υφάρπαζε την ψήφο του λαού της περιοχής του για να τον καταστρέψει. Δυστυχώς σε μας, στον Δήμο Αριστοτέλη, έτυχε να βγει  δήμαρχος του Δήμου Αριστοτέλη ο κ.Πάχτας.
Οπως ο Νέρωνας την Ρώμη, έτσι και αυτός καταστρέφει τον τόπο του και ηδονίζεται. Καλεί τα ΜΑΤ για να τα βλέπει  να συγκρούονται με τους  δημότες του και να ευχαριστιέται. Βλέπει να τον βρίζουν και να λένε εναντίον του μύρια όσα και αυτός εκεί, ακλόνητος και θρασύς. Τι να (του) συμβαίνει άραγε. Είναι φυσιο-λογικό αυτό; Ποια μπορεί να είναι τα κίνητρα του; Υπάρχει κάτι πιο πολύτιμο απ' την αξιοπρέπεια και την τιμή για το οποίο αξίζουν όλα αυτά που κάνει; Ή η τιμή του, έχει το τίμημά της;